Haat/Liefde met Belgisch bier

België was vroeger best wel tof. Waar er in Nederland na WWII bijna geen brouwerijen over bleven hadden de Belgen het met zo'n 775 stuks niet slecht voor elkaar. Bijna elk dorp had wel een eigen brouwerijtje en dat was natuurlijk geweldig. De situatie veranderde echter volledig toen grotere brouwerijen begonnen samen te werken. Tegen deze grote brouwerijen was niet op te concureren en de kleinere brouwerijtjes hadden niet veel andere keuze dan hun brouwerij verkopen aan de grote jongens of faillissement aan te vragen.

Inmiddels zijn er in Belgie nog 160 actieve brouwerijen. Dit aantal gaat echter enorm omlaag als je kijkt naar eigendomsrechten. Leffe, Belle-Vue, Duvel, Vedett. Allemaal sterke merken en allemaal gebrouwen in massaproductie door saaie bedrijven als Duvel-Moortgat en Anheuser Bush InBev. Maes, Affligem en Grimbergen zijn zelfs van Heineken. Deze enorme bedrijven zijn niet bepaald bezig met authentiek, smaakvol en bijzonder streekbier maken. Het gaat vooral om houdbaarheid, groot publiek en het neerslaan van concurrentie.

Zonde want op deze manier blijft er weinig over van de mooie bierhistorie. Dan kun je wel een zak geld aan een abdij schenken en je bier vervolgens abdijbier noemen maar dan proef je niet opeens verschil. Wederom is marketing het doel en de smaak van het bier is volledig ondergeschikt.

Deze mannen hebben geen idee hoe bier wordt gemaakt
 ondanks dat ze in de abdij van Grimbergen leven.

In Nederland merk je vaak dat mensen nog steeds Belgisch bier zien als het heilige doel. Als je iets lekkers wilt moet je een Belg hebben. Vervolgens geven we ons geld aan Heineken en drinken we de bocht die ze abdijbier noemen van Grimbergen. Bah. Dit is nu een typisch voorbeeld van het oude bier drinken.

Hoe sterk de naam van Belgie nog altijd is zie je bijvoorbeeld duidelijk aan de Scheldebrouwerij. Deze stond eerst in Noord-Brabant en wordt volledig gerund door Nederlanders. Zij besloten echter naar 30km verderop te verhuizen zodat ze net over de grens zitten en zich Belgisch bier kunnen noemen. Zelfde recepten, zelfde brouwmeester en toch meer succes omdat ze nu Belgisch zijn.

Tot zover de haat. Dan nu de liefde. België heeft dus al heel lang de sterke naam als bierland. Door de export die dit oplevert is het mogelijk geworden voor veel onafhankelijke brouwerijen om toch te blijven bestaan. De eeuwenoude traditie die wel bewaard is gebleven in België maar niet in Nederland heeft een aantal juweeltjes opgeleverd. Belgische bieren zijn van meet af aan een beetje vrijzinnig. Dit is vaak gepaard gegaan met een wisselvallige kwaliteit maar heeft er ook voor gezorgd dat er veel verscheidenheid is. Tel daar bij op dat ze nu al een paar honderd jaar aan de recepten hebben kunnen schaven en je snapt dat het een aantal verfijnde bieren met schier perfecte balans heeft opgeleverd.

Het nieuwe bier drinken heeft dus zeker wel plaats voor Belgisch bier. De truc is een bewuste keuze te maken. Trap niet in claims over abdijen en eeuwen oude geschiedenissen. Gebruik die smartphone eens voor een kleine google als je twijfelt en probeer vooral eens namen die je niet kent van de reclame.

Tips voor de beginner:

Prior 8 van St. Bernardus, een voorbeeld dat een dubbel ook lékker (Grimbergen blèh) kan zijn als je de balans weet te vinden. Laat je niet afschrikken door het alcohol percentage en de kleur. De smaak is vrij zacht.

Lamme Goedzak van de Scheldebrouwerij, geen eeuwenoude traditie maar een lijn met prachtige bieren die je allemaal moet proberen. Dit bier is echt een Belgische blonde maar dan met een aangename flinke hopgift.

Tips voor de gevorderde drinker.

Karmeliet Tripel, (weg met Westmalle!). Drie granen tripel, drie World Beer Awards.

Avec les bon voeux van Brasserie DuPont, mijn favoriet. Eigenlijk bedoelt als nieuwjaars kado voor vaste klanten maar inmiddels zo populair dat het het hele jaar verkrijgbaar is. Heeft alles wat je wilt in bier, onder andere dry-hop. Wel 9,5% dus niet meer met de auto!